Mission failed, we’ll get ’em next time.
Captain Price, SAS
Αυτή την φράση έλεγε η λίγο artificial φωνή του λοχαγού Price όταν έχανε η ομάδα των Βρετανών commandos της Special Air Service στο μυθικό πλέον Call of Duty 4 (για όσους δεν γνωρίζουν, είναι πολεμικό action game). Στα 2 χρόνια που ασχολούμαι με φωτογραφία, ουκ ολίγες φορές, η φωνή του Price έχει στριφογυρίσει στο κεφάλι μου.
Ειδικά στην φωτογραφία τοπίου, με την οποία ασχολούμαι, πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Κάποιες από αυτές της ατυχίες ανάγονται στην σφαίρα ευθύνης μου. Λάθος γωνία λήψης, επιλογή κακής χρονικής στιγμής από άποψη καιρικών συνθηκών, ο Αναστάσης δεν φόρτισε την μπαταρία της μηχανής, ξέχασε την κάρτα μνήμης ή βιάστηκε να κάνει το κλικ. Άλλοτε πάλι, η τοποθεσία, το φως, οι καιρικές συνθήκες δεν συνεργάζονται μαζί μου.
Αν και θα ήθελα να κάνω ένα rant στον ίδιο μου τον εαυτό, η ανωτέρα βία μου κατέστρεψε την ψηφιακή αποτύπωση ενός πύργου που ήθελα να δω από 10 χρονών. Και εξηγούμαι.
Το Belém του 10χρονου εαυτού μου
Στην Λισαβόνα, στις όχθες του ποταμού Τάγου, βρίσκεται ένας πύργος, το περιβόητο Belém , ή torre de Belém στα πορτογαλικά. Πρώτη φορά τον είδα σε ένα παιχνίδι στρατηγικής για υπολογιστές , το Age of Empires 3, στο οποίο με μύησε ο φίλος μου ο Γιάννης. Βασικά, αποίκιζες τον νέο κόσμο με ένα ευρωπαϊκό κράτος και πετσόκοβες ό,τι έβρισκες μπροστά σου. Συχνά έπαιζα με τους Πορτογάλους και έβλεπα μία ψηφιακή Λισαβόνα, στην οποία δέσποζε το Belém.
Αυτός ο πύργος μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση λόγω της αρχιτεκτονικής του και του γεγονότος πως είναι χτισμένος μέσα στο νερό. Από την τρυφερή λοιπόν ηλικία των 10 και την τελευταία διακυβέρνηση του original ΠΑΣΟΚ, ήθελα να δω από κοντά το Belém.
Η πορεία προς την καταστροφή
11 χρόνια αργότερα τα κατάφερα! Επί μέρες πριν πάω στην Λισαβόνα, σκεφτόμουν πώς και πότε θα φωτογραφίσω το torre των ονείρων μου (εντάξει, εδώ υπερβάλλω λίγο). Το απόγευμα της 1ης Οκτωβρίου, είδα για πρώτη φορά από κοντά το Belém. Έβγαλα την κάμερα, άνοιξα την θήκη του τρίποδου και ήμουν έτοιμος να αρχίσω να ψάχνω γωνιές λήψης. Και τότε, για την ακρίβεια από νωρίτερα, πήγαν όλα κατά διαόλου.
Η μικρή παραλία από την οποία σκόπευα να φωτογραφίσω τον πύργο ήταν καλυμμένη από την παλίρροια, δεν υπήρχε αρκετό νερό σε ένα πεζοδρόμιο κατά μήκος του Belém για να πιάσω αντανακλάσεις και ο ουρανός δεν είχε σύννεφα. Καταστροφή. Οι επιλογές ήταν 2. Ή βγάζουμε shots που είναι πιό κλισέ και από το αστειάκι με ΠΑΣΟΚ που έγραψα πιό πάνω, ή το παλεύουμε προκειμένου να φύγω από το Belém με μέτριες, πλην όμως τίμιες φωτογραφίες. Έτσι, πήρα την απόφαση να πάλεψω για 2-3 descent shots (Βρίσκονται στο τέλος του άρθρου).
Το ηθικό δίδαγμα
Παρότι μπορεί να υπονόησα το αντίθετο, χάρηκα που είδα απο κοντά το Belém, στο κάτω κάτω εκπλήρωσα ένα παιδικό όνειρο. Και χάρηκα ακόμα περισσότερο που το είδα με καλή ταξιδιωτική παρέα. Φωτογραφικά, η επίσκεψη ήταν ψιλο-αποτυχημένη. Δεν θα σας πω τα κλισέ «να μην το βάζουμε κάτω μπροστά σε δυσκολίες, motivational quotes μπλα μπλα μπλα». Θα σας πω όμως το εξής: όταν τα πράγματα δεν πάνε βάσει πλάνου, παίρνουμε μία ανάσα και ύστερα πεισμώνουμε.
Από κάθε κακό μπορεί να βγει και ένα καλό, εν προκειμένω βρήκα κάποιες γωνιές λήψης του πύργου, διαφορετικές από τις συνηθισμένες, για future reference. Η φωτογραφία, όσο και αν αποτυγχάνουμε, παραμένει ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή ίσως κερδίσεις. Πλέον, έχω μάθει να απολαμβάνω περισσότερο την στιγμή και όχι τα κλικ που θα βγουν από αυτή.
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να επιστρέψω στην λατρεμένη μου Πορτογαλία. Ενδεχομένως τότε να έχω ένα επιτυχημένο “take 2” με το Belém.
