Υπάρχει ένα “crossover episode”, μία «μέση γη» μεταξύ της φωτογραφίας και της «βιντεογραφίας», ή περισσότερο δόκιμα του βίντεο, που ακούει στους αγγλικούς όρους “timelapse – hyperlapse”. Πρόκειται για 2 τεχνικές που απαιτούν την λήψη διαδοχικών καρέ, είτε στατικά στο timelapse είτε μετακινώντας την κάμερα στο hyperlapse τα οποία εν συνεχεία ενώνονται δημιουργώντας ένα μικρό βίντεο.
Προσωπικά, μου αρέσει να πειραματίζομαι με νέες τεχνικές. Συνήθως εισέρχομαι σε μία χρονοβόρα διαδικασία “trial and error”, αλλά πώς στα κομμάτια μπορείς να μάθεις κάτι που έχει μεν τεχνικές που πρέπει να ακολουθήσεις, αλλά το αποτέλεσμα που θα λάβεις από αυτές είναι σε ένα μεγάλο βαθμό εξαρτώμενο από την δοκιμή και την πείρα;
Στα τέλη λοιπόν του Φεβρουαρίου 2020, πέρασα 2 ώρες στα Προπύλαια επί της οδού Πανεπιστημίου. Γύρισα στο σπίτι κουβαλώντας μία memory card με σχεδόν 30 gigabytes λήψεων και επιδόθηκα στην εξάσκηση των video editing δεξιοτήτων μου.
Έτσι, γεννήθηκε το Athenian Sounds, ένα μικρό, διάρκειας 23 δευτερολέπτων clip, με αρκετά λάθη, αλλά συνάμα μία δυνατή, προσωπική ανάμνηση της πρώτης μου απόπειρας για timelapse / hyperlapse. Η μουσική του ένδυση είναι ένα waltz του φίλου μου Μιχάλη Δεληβοριά, που μπορείτε να απολαύσετε εδώ: