Στην μαγειρική λένε πως ο συνδυασμός των απλών υλικών, μαγειρεμένων με εκτέλεση όχι και τόσο περίπλοκων συνταγών, είναι αυτός που θα σου δώσει πιάτα με έντονη γεύση. Επί παραδείγματι, μία αγαπημένη μου ιταλική σάλτσα, η aglio, olio e peperoncino έχει μόνο λάδι, σκόρδο, τσίλι και μαϊντανό. Μέσα στην απλότητά της, η γεύση της τα σπάει.
Και η φωτογραφία έχει τις aglio, olio συνταγές της. Μία από αυτές είναι και τα φύλλα, αυτά που βλέπουμε στα δέντρα ή ποδοπατάμε, αυτά που θροΐζουν με το φύσημα του ανέμου ή αποπνέουν μία φθινοπωρινή μελαγχολία.
Δεν φωτογραφίζω συχνά φύλλα, εκτός και αν μου κινήσουν φοβερά το ενδιαφέρον (συνήθως το κινούν σε όσους επιδίδονται στην macro φωτογραφία). Για να είμαι ειλικρινής, ορισμένες φορές τα φωτογραφίζω από ανάγκη. Και αυτό γιατί στην Αθήνα μπορεί να περάσει ένας μήνας ή και παραπάνω που λόγω υποχρεώσεων με την σχολή μου δεν θα βγω καθόλου για φωτογραφία. Όταν λοιπόν κατορθώνω και ξεκλέβω χρόνο, επιλέγω τον Εθνικό Κήπο που είναι σχετικά κοντά στο σπίτι μου. Το Ζάππειο είναι τίγκα στα φύλλα, οπότε καταλαβαίνετε την συνέχεια.
Σε αυτό το photo story συγκέντρωσα λίγες από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες φύλλων ανά τα έτη, αυτών των κοινών μα και αθέατων στοιχείων της φύσης που όμως, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, ξεκλειδώνουν μέσω του φακού την κρυμμένη μαγεία τους.
Sic parvis, magna (Έτσι από τα μικρά (πράγματα), στα μεγάλα (πράγματα))
Λατινικό ρητό