A law student with a passion for photography
Φωτογραφίες από την ανατολή του ήλιου πάνω από το μανιασμένο με 9 μποφόρ Αιγαίο. Οι λήψεις πραγματοποιήθηκαν από a320 της Aegean Airlines κατά την πτήση A3990 (Αθήνα – αεροδρόμιο Atatürk Κωνσταντινούπολης), κοιτώντας ανατολικά, ενόσω το Airbus περνούσε πάνω από την Ραφήνα, τις ακτές της Εύβοιας και βόρεια της Άνδρου. Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με την Nikon d5600 και prime φακό 35 mm με κατοπινή επεξεργασία των raw αρχείων στο Adobe Lightroom.
Στις 17 Νοεμβρίου 2018, ημέρα Σάββατο, επ’ αφορμή της φιλοξενίας 2 φίλων εκ Πατρών, επισκέφτηκα για 4η ή 5η φορά (μου διαφεύγει το ακριβές νούμερο) την Ακρόπολη. Για την ακρίβεια ήταν μία κοινή απόφαση να ανοίξουμε το handbook του πώς να γίνεις τουρίστας στην Αθήνα και να ανέβουμε σε έναν από τους πιό αναγνωρισμένους βράχους στον κόσμο. Η μέρα ήταν γενικά βροχερή, γεγονός που με ώθησε να επισημαίνω με μία εκνευριστική συχνότητα στους φίλους μου ότι οι φωτογραφίες θα βγουν πολύ μέτριες (είμαι από αυτούς τους τύπους που δίνουν τεράστια σημασία στο φως). Το βασικό μου όμως πρόβλημα σε αυτήν την φωτογραφική εξόρμηση δεν ήταν τόσο οι dull ουρανοί πάνω από την Αθήνα, όσο η ίδια η τοποθεσία.
Πώς στα κομμάτια φωτογραφίζεις ένα φωτογραφικό κλισέ; Πώς παρουσιάζεις τις καρυάτιδες με κάποιον τρόπο που να διαφέρει έστω και ελάχιστα από της κλασικές τους λήψεις; Πώς βγάζεις κάτι δημιουργικό σε ένα μέρος που καθημερινά φωτογραφίζεται από παντού, με οποιοδήποτε μέσο, από μία Nikon μέχρι ένα Galaxy, πληθαίνοντας το περιεχόμενο του Instagram hashtag #Acropolis; Με αυτά τα ερωτήματα διέβαινα τα προπύλαια, αποφασισμένος να δω αυτή την ανάβαση στον ιερό βράχο σαν ένα προσωπικό challenge. Για τον σκοπό αυτό έθεσα 2 πολύ απλούς κανόνες:
Το αποτέλεσμα του challenge ήταν αυτό (επιτυχημένο ή μη, διαφορετικό ή όχι, δεν είμαι σε θέση να το κρίνω εγώ)
Το challenge συνεχίστηκε σε μικρότερο βαθμό και στο μουσείο της Ακρόπολης (όπου επιτρέπονται φωτογραφίες μόνο σε συγκεκριμένο τμήμα του μουσείου).
Το σύμπερασμά μου από αυτήν την μέρα ήταν το εξής: φωτογραφικά κλισέ πάντα υπήρχαν και πάντα θα δημιουργούνται. Ένα μέρος όμως το οποίο είναι όνειρο ζωής για πολλούς τουρίστες, για χάρη του οποίου επισκέπτονται την Αθήνα άνθρωποι από την Oklahoma μέχρι την Ιαπωνία, έχει πάντα κάτι να σου προσφέρει φωτογραφικά (και όχι μόνο).
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στον Γιάννη και στον Μιχάλη, τους 2 φίλους μου από την Πάτρα, που έθεσαν στο τραπέζι την ιδέα για την ανάβαση στην Ακρόπολη και υπέμειναν καρτερικά το βασανιστήριο του «προχωρήστε εσείς, μία ακόμα φωτό βγάζω και έρχομαι» στο οποίο τους υπέβαλα!
Για να είμαι ακριβής, υπήρχαν και αρκετές άλλες εθνικότητες (Ιταλοί, Βέλγοι, Πολωνοί, Γερμανοί, Γάλλοι κ.α.), αλλά το παλιό κλισέ ανέκδοτο του τίτλου λειτουργεί πάντα με 3 άτομα από διαφορετικές χώρες που μπαίνουν σε ένα μπαρ ή πέφτουν με αλεξίπτωτο στον Αμαζόνιο.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 2018, βρέθηκα μετά του πατρός στην αεροπορική βάση της 114ης Πτέρυγας Μάχης στην Τανάγρα προκειμένου να παρακολουθήσω και να φωτογραφίσω το πρώτο μου Air Show. Μετά από περίπου 10 ώρες, 1.400 φωτογραφίες και μία άδεια μπαταρία μηχανής, η αποστολή ήρθε εις πέρας. Απόλαυσα κάποια εκπληκτικά displays από μαχητικά και πολιτικά αεροσκάφη, μίλησα με Αμερικανούς πεζοναύτες και έναν συνταξιούχο μηχανικό της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και είδα για πρώτη φορά από κοντά να πετά το αγαπημένο μου μαχητικό, το γαλλικό Mirage 2000-5.
Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, θα σας παρουσιάσω τις αγαπημένες μου στιγμές από την Athens Flying Week 2018 μέσα από μία σειρά φωτογραφιών. Όλες οι λήψεις έγιναν με την Nikon d5600, με τους φακούς των 55-200 mm και των 35 mm, ενώ τα raw αρχεία επεξεργάστηκαν με το Adobe Lightroom. Cleared for takeoff λοιπόν!
Ξεκινάω με την στατική έκθεση και το περίφημο V-22 Osprey των Αμερικανών πεζοναυτών που απογειώνεται και κάθετα σαν ελικόπτερο και οριζόντια σαν αεροπλάνο. Στη δεύτερη φωτογραφία, βλέπετε το cockpit του.
Συνεχίζουμε με ένα μεταγωγικό Airbus EADS CASA C-295 της Πολεμικής Αεροπορίας της Πολωνίας, το ουραίο πτερύγιο ενός F-4E Phantom II της 338ης Μοίρας Δίωξης/Βομβαρδισμού «Άρης» καθώς και τις κάσκες πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας της Γαλλίας.
Τελευταία φωτογραφία από την στατική έκθεση, το γνωστό μας C-130 Hercules της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Περνώντας από την γη στον αέρα, το show άρχισε με την ομάδα των Hellenic Skhdivers που έπεσαν κυριολεκτικά από τα ουράνια.
Μετά τους αλεξιπτωτιστές, παρακολουθήσαμε δύο ζωγράφους των αιθέρων. Τον Σουηδό Johan Gustafsson με το ανεμόπτερό του και τον Έλληνα Δημήτρη Βερβερέλη της ομάδας Wizard Helobatics με το Airbus ελικόπτερό του.
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 1 το μεσημέρι και από την μεριά της Εύβοιας είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται κόκκινα και άσπρα αεροπλάνα. Ήταν η ομάδα επιδείξεων της Πολεμικής Αεροπορίας της Ελβετίας με μονοκινητήρια αεροσκάφη PC-7 υπό την συνοδεία ενός ακόμη ελβετικού F-18.
Μετά την ελβετική ακρίβεια, είχε έρθει η ώρα για λίγο Star Wars. Για αυτό φρόντισε η βελγική Πολεμική Αεροπορία και το F-16 της με πιλότο τον Vador (το παρατσούκλι του σμηναγού που έκανε την επίδειξη).
Μετά τον Vador, ακολούθησαν κάποιες εκπληκτικές επιδείξεις, με την πιό ενδιαφέρουσα αυτή της πολωνικής Πολεμικής Αεροπορίας που δυστυχώς δεν φωτογράφισα λόγω επίσκεψης στην στατική έκθεση. Καθώς ο απογευματινός ήλιος άρχιζε να παίρνει την θέση του, υπήρξαν κάποιες ενδιαφέρουσες ελληνικές συμμετοχές. Το γνωστό μας πυροσβεστικό Canadair (CL -215) με κωδικό κλήσης «Πρωτέας», η ομάδα επιδείξεων της σχολής Ικάρων «Δαίδαλος» που έκανε και κοινή διέλευση με ένα αεροσκάφος τύπου ATR της Olympic Air και ένα ελικόπτερο Chinook της ελληνικής αεροπορίας στρατού.
Καθώς το Chinook έφευγε, ήταν η ώρα για ωτοασπίδες. Ολόκληρη η ελληνική πολεμική αεροπορία με 2 αεροσκάφη τύπου F-4 Phantom (στην δεύτερη φωτογραφία) , F-16 και την αγάπη μου, το Mirage 2000-5 (στην τελευταία φωτογραφία), πέρασε από πάνω μας σε κοινό σχηματισμό.
Και ενώ η ώρα πλησίαζε 18:00, παρακολουθήσαμε 2 ασύλληπτες επιδείξεις:
Αυτή του F-16 της ομάδας επιδείξεων «Ζεύς» της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας:
Καθώς και αυτή του σμηναγού Carretero της ισπανικής Πολεμικής Αεροπορίας και του F-18 του:
Φτάνοντας προς το τέλος της Athens Flying Week, αφήσαμε τα φτερά και πιάσαμε τις έλικες. Από πάνω μας πέταξαν το γνωστό μας ελικόπτερο Super Puma της 384ης μοίρας έρευνας και διάσωσης, το S-70 του Πολεμικού Ναυτικού (“Aegean Hawk) και το χαρακτηριστικό Apache, με έμβλημα τον Πήγασο, του 1ου τάγματος επιθετικών ελικοπτέρων της Αεροπορίας Στρατού.
Κλείνοντας την υπέροχη μέρα στην Τανάγρα, μερικές φωτογραφίες από τον Martin Graf (που εκτός από πιλότος, είναι και χειρουργός) και το κόκκινο Sukhoi του καθώς και από τον Ιταλό Luca Bertossio και το ανεμόπτερό του.
Η Athens Flying Week ήταν το πρώτο Air Show που φωτογράφισα (με τις φωτογραφίες να επιδέχονται πολλές βελτιώσεις) και ελπίζω να υπάρξουν και άλλα!
Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι καθαρά μη κερδοσκοπικός, ενώ σε αυτό εκφράζονται αποκλειστικά απόψεις του γράφοντος.
Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε αναδημοσίευση ή διάθεση των φωτογραφιών του άρθρου αυτού, χωρίς την ρητή συγκατάθεση του γράφοντος.
